محل قرارگیری مدرسه هنر و تاریخ هنر، دانشگاه آیووا (Lowa) تمامی مشخصات سایتی ایده آل را دارد؛ زمینی وسیع و گسترده، خارج از بافت فشرده شهری و در میان طبیعتی پوشیده از درختان با چشم اندازهای زیبا و در مجاورت رودخانه ای عریض.
طرح ساختمان جدید این دانشکده توسط دفتر معماری استیون هال (Steven Holl) معمار برجسته آمریکایی طراحی شده و در فهرست برترین ساختمان های آموزشی ایالات متحده آمریکا قرار دارد. نحوه گستردگی ساختمان در زمین به نحوی است که ارتباط بصری مناسبی با تپه های آهکی مجاور ساختمان داشته و فضایی آرامش بخش و به دور از هرگونه آلودگی صوتی را برای تحصیل دانشجویان رشته های هنر و تاریخ هنر فراهم آورده است. به موجب این موفقیت هاست که هیات داوری AIA نیز به عنوان یکی از معتبرترین انجمن های معماری، از ترکیب هوشمندانه ساختار این بنا با سایت پیرامون تقدیر نموده است.
ساختار نظام توده و فضا، به شکلی است که از تداعی یک شی (object) یا فرم مستقل در گریز بوده و با آزادی تمام در سایت گسترده شده است. بدین ترتیب استیون هال در صدد تبیین مفهوم جدیدی است که از آن با "بی فرمی" نام می برد.
مصالح غالب در پیرامون سایت آجر قرمز رنگ می باشد. ساختمان قدیمی دانشکده نیز با چنین پوششی در همین محل قرار داشته و رنگ جداره های خارجی به پیروی از آن قرمز انتخاب شده است. در این بنا استفاده بهینه از روشنایی و تابش آفتاب مدنظر بوده است. به همین دلیل نورگیرهای سقفی و جداره های شفاف شیشه ای نور طبیعی را به تمام فضاهای داخلی می رسانند.
سیالیت فضاهای داخلی و پیچیدگی فضاهای ارتباطی در نیم طبقات از دیگر شاخصه های معماری این بناست. در داخل ساختمان نیز از ورقه های استیل قرمز رنگ در جداره های پلکان و جداره ویدها استفاده شده است.
در نمای پشتی ساختمان ردیفی از شش مدول یک اندازه با جداره هایی از شیشه مات و به ارتفاع دو طبقه وجود دارد. در پشت این جداره در طبقه همکف کتابخانه، سالن مطالعه و سرویس های بهداشتی و در طبقه اول ردیفی از اتاق های اساتید قرار گرفته است. در انتهای این جداره و در کنج ساختمان دیواره ای منحنی شکل سالن همایش را محصور کرده است.
از آن جایی که ساختمان در مجاورت رودخانه ای عریض قرار داشته و نیز وجود آبگیر طبیعی کوچک در سایت، پیوند با آب از ایده های اصلی در طراحی ساختمان است؛ به همین دلیل بخش اصلی فضاهای آموزشی نظیر کلاس های تئوری و آتلیه ها در بازویی جدا شده از ساختمان قرار دارند که بر روی سطح آب پیشروی نموده و پایه های بتنی آن در آب فرو رفته است. این فضاها ضمن حداکثر استفاده از نور طبیعی دید مناسبی به فضای سبز پیرامون بنا و همچنین رودخانه دارند.
یکی دیگر از شاخصه های بارز ساختمان پلکان قرمز رنگی است که همچون تندیسی در فضای پیلوت این بخش از ساختمان قرار گرفته و با پیشروی در آب به داخل حجم نفوذ کرده است.
